Przekroczenia mocy umownej

Moc umowna to moc czynna definiowana zwykle jako wartość maksymalna ze średnich wartości mocy pobranej w okresie 15 minut. Jest to jedna z pozycji znajdujących się na rachunku za energię elektryczną. Zadeklarowana przez odbiorcę w umowie o sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usług przesyłowych wartość mocy umownej pozwala dostawcy na dokonanie właściwego doboru typu przyłącza, określenia wielkości zabezpieczeń, a przede wszystkim stanowi podstawę do naliczania stosownych opłat. Za przekroczenie mocy umownej w danym okresie rozliczeniowym pobierana jest dodatkowa opłata w wysokości stanowiącej zwykle iloczyn składnika stałego stawki sieciowej oraz (w zależności od zastosowanego układu pomiarowego) dziesięciokrotności maksymalnej wielkości nadwyżki lub sumy dziesięciu największych nadwyżek mocy pobranej ponad moc umowną.

Kwestie naliczania opłat w całości reguluje Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 18 sierpnia 2011 roku w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie energią elektryczną [Dz.U. nr 189/2011 poz. 1126].

Nadwyżka mocy pobranej ponad moc umowną wyznaczana jest dla każdej godziny okresu rozliczeniowego ze średnich wartości mocy czynnej rejestrowanych w okresach 15-minutowych lub dla każdej godziny okresu rozliczeniowego ze średnich wartości mocy czynnej rejestrowanych w okresach godzinowych (jeżeli zastosowany układ pomiarowy nie umożliwia rejestracji w cyklu 15-minutowym). W przypadku gdy zastosowany układ pomiarowy nie umożliwia rejestracji zarówno w cyklu 15-minutowym jak i w cyklu godzinowym, do obliczeń przyjmowana jest maksymalna wielkość nadwyżki mocy czynnej za dany okres rozliczeniowy. W związku, z tym (w zależności od zastosowanego układu pomiarowego) dodatkowa opłata związana z przekroczeniem mocy umownej jest ustalana i pobierana za każdy miesiąc lub inny uzgodniony okres rozliczeniowy. Należy pamiętać o tym, że w obliczeniach nie są brane pod uwagę chwilowe przekroczenia spowodowane np. rozruchem silników elektrycznych.

Jak wynika z przykładowego 24-godzinowego poboru mocy czynnej zarejestrowanego w cyklu 15-minutowym, przekroczenia wystąpiły aż 14 razy. Pomiędzy godziną 8:00 a 12:00, a także 13:00 a 14:00 moc umowna wynosząca w rozważanym przypadku 75 kW została przekroczona o 5, 10, 15, 20 a nawet 25 kW. Gdy byłaby to sytuacja rzeczywista, to z tytułu nadwyżki mocy pobranej w stosunku do mocy umownej naliczona zostałaby opłata dodatkowa (nazywana często karą umowną).

Przy założeniu, że w danym okresie rozliczeniowym (wynoszącym jeden miesiąc) nie nastąpiłoby więcej przekroczeń, to w celu obliczenia wysokości kary umownej zsumowane zostałyby najwyższe średnie wartości mocy pobranej liczone za okres 15 minut z każdej godziny. W związku z tym, między godziną 8:00 a 9:00 byłoby to 15 kW, 9:00 a 10:00 – 20 kW, 10:00 a 11:00 – 25 kW, 11:00 a 12:00 – 10 kW, 13 a 14:00 – 5 kW.

W takiej sytuacji należałoby się liczyć ze znacznym zwiększeniem wysokości rachunku za energię elektryczną. Zostałaby naliczona kara umowna, której składnik stały stawki sieciowej zwielokrotniony zostałby aż 75-krotnie. Opłata za dystrybucję energii elektrycznej to w praktyce koszt eksploatacji, a także rozwoju sieci przesyłowej i dystrybucyjnej przeliczany zwykle na jednostkę mocy umownej. W w przypadku gospodarstw domowych opłata ta zależy od zastosowanego układu pomiarowo-rozliczeniowego (jednofazowy lub trójfazowy). Dla przykładu: dla odbiorców Tauron Dystrybucja – obszar krakowski, w taryfie podstawowej G11<500 kWh to 2,05 PLN dla układu jednofazowego i 4,10 PLN dla układu trójfazowego.

W celu obniżenia rachunków za energię elektryczną spowodowanych częstym przekraczaniem mocy umownej należy dokonać ponownego oszacowania zapotrzebowania na moc czynną (przy czym należy pamiętać, o tym że ewentualne zwiększenie mocy umownej może wiązać się z poniesieniem znacznych kosztów inwestycyjnych wynikających przede wszystkim z konieczności dostosowania przyłącza) lub zastosować układy typu „strażnik mocy umownej”. Zapraszamy do kontaktu.